Wprowadzone zostanie kryterium optymalności pojedynczego ruchu (tzn. dołożenia karty) w trakcie rozgrywki brydżowej. Rozważamy sytuacje "nietrywialne"; definicja owej nietrywialności zostanie podana. Ponieważ rozwiązanie tego problemu optymalizacyjnego z prawdopodobieństwem 1 jest efektywnie (w zasadzie) niemożliwe, trzeba (?) posłużyć się podejściem heurystycznym. W rzeczywistości używa się do tego celu heurystyk (manewrów) i metaheurystyk (strategii). Przedstawimy dwie spośród czterech możliwych metaheurystyk i podamy ich własności. Przy interpretacji ogólnej wystarczy model probabilistyczny z wykorzystaniem procesu Dirichleta i ewentualnie Poissona. Obecnie w celu uczynienia zapisu brydżowego bardziej "sprawiedliwym", rozgrywa się na ogół to samo rozdanie na wielu stołach. Internet uczynił tę metodę zapisu całkowitym standardem. Z tego względu w praktycznym modelu trzeba uwzględnić aspekty statystyczne, gdyż zbiór "stołów" traktuje się jako próbę losową z określonej populacji.