Wprowadzone zostanie kryterium optymalności pojedynczego ruchu
(tzn. dołożenia karty) w trakcie rozgrywki brydżowej. Rozważamy sytuacje
"nietrywialne"; definicja owej nietrywialności zostanie podana. Ponieważ
rozwiązanie tego problemu optymalizacyjnego z prawdopodobieństwem 1 jest
efektywnie (w zasadzie) niemożliwe, trzeba (?) posłużyć się podejściem
heurystycznym. W rzeczywistości używa się do tego celu heurystyk
(manewrów) i metaheurystyk (strategii). Przedstawimy dwie spośród czterech
możliwych metaheurystyk i podamy ich własności. Przy interpretacji ogólnej
wystarczy model probabilistyczny z wykorzystaniem procesu Dirichleta
i ewentualnie Poissona. Obecnie w celu uczynienia zapisu brydżowego bardziej
"sprawiedliwym", rozgrywa się na ogół to samo rozdanie na wielu stołach.
Internet uczynił tę metodę zapisu całkowitym standardem. Z tego względu
w praktycznym modelu trzeba uwzględnić aspekty statystyczne, gdyż zbiór
"stołów" traktuje się jako próbę losową z określonej populacji.