Przedstawimy tzw. "metodę czasoprzestrzeni" używaną do badania zbieżności rozkładów procesów w C([0,T], S'(Rd)) - przestrzeni funkcji ciągłych o wartościach w przestrzeni dystrybucji temperowanych S'(Rd), bądź też procesów o wartościach w przestrzeni Skorochoda D([0,T], S'(Rd)). Pozwala ona sprowadzić badanie zbieżności rozkładów procesów Xn w tych przestrzeniach do sprawdzania ciasności oraz zbieżności rozkładów zmiennych losowych Zn o wartościach w S'(Rd+1), związanych z Xn w sposób następujący:

<Zn,F> = ∫0T <Xn(t),F(t,.)>dt,   FєS(Rd)
Metoda ta pochodzi z pracy Bojdeckiego, Gorostizy i Ramaswamy.

Inne, bardziej znane kryterium mówi, że do zbieżności rozkładów procesów Xn wystarczy ich ciasność oraz zbieżność rozkładów skończeniewymiarowych. W niektórych przypadkach metoda czasoprzestrzeni jest lepsza, gdyż zbieżność rozkładów skończeniewymiarowych zastępuje się zbieżnością rozkładów jednowymiarowych, co jest prostsze.