Proces Flemminga-Viota składa się z ustalonej liczby N
niezależnych ruchów Browna poruszających się w ograniczonym obszarze D
d-wymiarowej przestrzeni euklidesowej. Gdy jedna z cząstek dotrze do
brzegu obszaru D, przeskakuje na miejsce jednej z pozostałych cząstek,
wybranej losowo. Od tej chwili cząstki znowu poruszają się jak N
niezależnych ruchów Browna, aż jedna z nich dotrze do brzegu. Przeskakuje
ona na miejsce innej losowo wybranej i dalsza ewolucja procesu przebiega
w ten sam sposób. Podstawowy problem związany z tym procesem to wykazanie,
że jest on dobrze określony, tzn. że czasy skoków procesu są rozbieżne do
nieskończoności. Pokażemy, że jest to prawdą dla wszystkich obszarów D
lipschitzowskich, których stała jest ograniczona z góry przez pewną stałą
zależną tylko od wymiaru przestrzeni. Drugi z rozważanych problemów to
istnienie rozkładu stacjonarnego dla takiego procesu. Wykażemy, że
w obszarach lipschitzowskich proces Flemminga-Viota ma rozkład stacjonarny,
o ile liczba cząstek N jest dostatecznie duża.