Jedną z najskuteczniejszych metod w teorii układów całkowalnych okazała się metoda pęków Poissona typu Gelfanda-Zakharevicha. Ma ona prostą geometryczną interpretację, a w niektórych sytuacjach może być sprowadzona do pewnych warunków algebraicznych.

W odczycie chciałbym omówić tę metodę w kontekście pęków Liego-Poissona, innymi słowy pęków algebr Liego. Do powstania takich pęków prowadzą algebraiczne operatory Nijenhuisa, badanie których może rzucić trochę inne światło na znane układy całkowalne, w szczególności na n-wymiarową bryłę sztywną swobodną.

Serdecznie zapraszam

Andriy Panasyuk